عوامل اجتماعی ـ فرهنگی مرتبط با میزان گرایش شهروندان به ورزش همگانی در خلخال

هدف این پژوهش، بررسی جامعه‌شناختی عوامل اجتماعی و فرهنگی مرتبط با گرایش شهروندان شهر خلخال به ورزش همگانی بود. چارچوب نظری پژوهش، ترکیبی از نظریۀ جامعه‌پذیری ورزشی هورن (2000)، نظریۀ خودآیینه‌ای چارلز هورتن کولی (1902)، نظریۀ عمل پیر بوردیو (1990) و نظریۀ فمنیستی هریس (1996)، چو و فلشین (2001) است. روش پژوهش، پیمایش و ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامۀ محقق‌ساخته بود. از شهروندان بالای 15 سال شهر خلخال با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای تصادفی 379 نفر برای نمونۀ آماری پژوهش انتخاب شدند. تحلیل آماری یافته‌ها نشان داد بین متغیرهای حمایت خانواده، تصور خویش از بدن، سرمایۀ اجتماعی، سرمایۀ فرهنگی و سرمایۀ اقتصادی شهروندان و میزان گرایش آنان به ورزش همگانی، رابطۀ مثبت دارد (05/0 ≤ P). تفاوت میزان گرایش شهروندان به ورزش همگانی بر اساس جنسیت، سن، شغل و سطح تحصیلات، معنادار و بر اساس وضعیت تأهل، غیرمعنادار است و نمرۀ میانگین میزان گرایش به ورزش همگانی شهروندان 50 است. همچنین یافته‌های پژوهش درخصوص نوع ورزش‌های همگانی مورد علاقۀ شهروندان شهر خلخال نشان می‌دهد ورزش‌های آبی، ورزش‌های بومی ـ محلی، ورزش بزرگسالان، ورزش کارکنان دولت، ورزش‌های طبیعی مثل کوهنوردی، ورزش صبحگاهی، آمادگی جسمانی، پیاده‌روی خانوادگی، به‌ترتیب از اولویت‌های ورزش‌های همگانی مورد علاقۀ شهروندان شهر خلخال محسوب می‌شوند.